Την τρίτη ημέρα της δίκης του Ντέρεκ Σόβιν, του πρώην αστυνομικού που κατηγορείται για τη δολοφονία του Τζορτζ Φλόιντ τον Μάιο του 2020 στη Μινεάπολη, γεγονός που οδήγησε σε ένα από τα μαζικότερα κινήματα διαμαρτυρίας στις ΗΠΑ τις τελευταίες δεκαετίας, παρουσιάστηκαν στο σώμα ενόρκων νέο οπτικό υλικό από τις κάμερες σώματος.
Στο νέο βίντεο που έρχεται στη δημοσιότητα ο Τζορτζ Φλόιντ ουρλιάζει ότι δεν μπορεί να αναπνεύσει ενώ ο κατηγορούμενος Ντέρεκ Σόβιν έχει τυλίξει τα χέρια του γύρω από τον λαιμό του πιέζοντάς τον να μπει στο περιπολικό. Ο Φλόιντ αντιστέκεται να μην μπει στο περιπολικό εκλιπαρώντας “δεν μπορώ να αναπνεύσω, σας παρακαλώ” ακούγεται να επαναλαμβάνει. Μετά οι αστυνομικοί τον ρίχνουν στο έδαφος με τον Σόβιν να γονατίζει στον λαιμό του και εκείνον να συνεχίζει να λέει ότι δεν μπορεί να αναπνεύσει και να φωνάζει τη μητέρα του. “Δεν μπορώ να αναπνεύσω. Μαμά σ’ αγαπώ…” ακούγεται σε κάποιο σημείο να λέει και μετά να εκλιπαρεί και πάλι “σας παρακαλώ, δεν μπορώ να αναπνεύσω”.
Και εδώ υπάρχει αυτή η νοοτροπία ότι αν κάποιος είναι κατά οποιοδήποτε τρόπο “ιδιαίτερος” ή “προβληματικός” ή “παραβατικός” ή “γνώριμος των αρχών” ή “τρελός” ή “ναρκομανής” κτλ είναι μια χαρά, είναι απόλυτα ΟΚ να κακοποιηθεί και αυτή τη νοοτροπία τη μοιράζονται οι εκπρόσωποι της αστυνομίας και της δικαιοσύνης ακόμα. Και φυσικά αυτό πιστεύουν και αρκετοί πολίτες. Για παράδειγμα άκουσα να λένε για τον Αστυνόμο Ιαβέρη που κυνήγησε πολίτη για τη μάσκα και πιάστηκαν στα χέρια ότι αυτός ήτανε… Δεν τέλειωσαν τη φράση η συγχωριανοί του. “‘Ητανε…”. Άρα αν κάποιος “ήτανε…” δικαιολογείται απόλυτα η βία από όλους…